RUNNR

(-s, -ar), m. bush, shrub.

* * *

m. (older form ruðr, n., N. G. L. i. 165), [Scot. rone or ron]:—a bush, grove, opp. to rjóðr, q. v.; í einum runni, Nj. 129; vóru runnar í sumum stóðum, Eg. 377, Gullþ. 59, Eb. 71 new Ed.; þar sem heilir runnar stóðu, Rd. 240, Magn. 468; runnr sá er Moyses sá loga ok eigi brenna, 655 viii. 2.